Laatste treinrit Mat ’64 (Apekop) volgeboekt
Meer dan duizend mensen hebben zich aangemeld voor de finalerit van de Mat ’64, ook wel Apekop. Aanstaande zondag wordt deze laatste trein van Nederlandse oorsprong – waarvan er ooit honderden rondreden - van Maastricht naar het Spoorwegmuseum gereden. Machinisten Linda Kool en Frank Scharloo namen het initiatief voor een ereronde via Eindhoven, Arnhem en Zwolle naar station Maliebaan. Daar aangekomen overhandigt Linda de sleutel aan het Spoorwegmuseum. Onderweg laten zeventig tegemoetkomende treinen een eresaluut horen. In totaal hebben 300 reizigers, medewerkers en oud-medewerkers van het spoor een ticket bemachtigd, waarmee de rit is volgeboekt.
Afgelopen voorjaar gingen de laatste rijtuigen uit de dienstregeling, maar aanstaande zondag vindt de finalerit plaats. Machinist Goof Kool start om 9.37 uur vanaf station Maastricht. 7 machinisten en 10 conducteurs lossen elkaar af op deze zeven uur durende rit. Machinist Evert Hillo zal de laatste kilometers op de bok zitten. De trein komt rond 16.30 uur aan bij het Spoorwegmuseum in Utrecht.
Dienstregeling finalerit Mat ’64 (tijden bij benadering en onder voorbehoud)
Maastricht: 9.37 uur, Sittard: 9.57 uur, Eindhoven: 10.51 uur, Nijmegen: 12.39 uur, Arnhem: 13.13 uur, Deventer: 13.55 uur, Zwolle: 14.34 uur, Amersfoort: 16.15 uur, Utrecht maliebaan: 16.30 uur
Reizigers stuurden via Facebook, Instagram en NS.nl verhalen in waarmee ze een plaatsje in de trein konden bemachtigen. Helaas bleek het verre van mogelijk om iedereen een ticket te geven. Een enorm aantal reizigers bleek persoonlijke herinneringen aan de Apekop te hebben. Een greep uit de reacties:
Anton: muzikale liefde in de trein
“Kort nadat op een warme zomeravond in 1998 treinstel 444 piepend tot stilstand komt op station Ede - Wageningen, verschijnt een beeldschoon meisje in mijn coupe. Ze gaat zitten op een van de groene bankjes aan de andere kant van het gangpad. Uit haar tas haalt ze een discman tevoorschijn en een cd van Dire Straits. Toevallig heb ik hetzelfde album op lp bij me in een plastic tas en houd de hoes triomfantelijk omhoog. Ze glimlacht en ze stelt voor om samen naar haar discman te luisteren. Ik vraag of ze zin heeft in een drankje. Na sluitingstijd van het cafe slenteren we door Utrecht tot het licht begint te worden. 'Ik moet gaan', zegt ze resoluut en verdwijnt de vroege morgen in. 4:44 geeft mijn horloge aan. Nooit heb ik haar teruggezien dat beeldschone meisje uit treinstel 444. Wel zag ik jaren later af en toe 'onze' Apekop nog rijden.”
Hans: allereerste geluid ooit
“De eerste minuten van je leven zijn bepalend voor de rest ervan zegt men. Wel, in mijn geval zou het zomaar eens kunnen dat het allereerste geluid wat ik ooit hoorde een treinstel Mat'64 geweest zou kunnen zijn, geboren langs het spoorwegviaduct in Delft is de kans vrij groot dat een voorbijrijdend treinstel Mat'64 me in de eerste allereerste ogenblikken van mijn leven "besmet" heeft met het treinenvirus. Nu wordt je bijna 50 jaar, voel je niet alleen aan je lichaam dat je ouder begint te worden maar ook aan het verdwijnen van andere zaken die je hele leven altijd vanzelfsprekend waren zoals het Mat'64. Nu het afscheid daar is, gaat het toch kriebelen om nog een keer dit de Mat'64 te zien, horen, ruiken en te voelen, nog een keer terug te blikken op al die belevenissen als symbolisch afscheid van de eerste halve eeuw van mijn leven...Dus ja, ik stap graag aan boord de 25e.”
Jens: laatste herinnering aan mijn oma
“Het einde van deze trein was het onderwerp van laatste diepgaande gesprek met mijn oma voordat ze plotseling overleed in februari. We hadden het er over omdat oma en ik toen ik klein was vaak met de trein uitstapjes maakten. Deze iconische trein is een herinnering aan de vele uitstapjes die ik met mijn oma maakte. Ik wil het gewoon nog één keer horen en voelen. Het is misschien belachelijk, maar ik zit as we speak een traantje weg te pinken.”
Jesse: Eerste rit = de laatste rit
“Ik zou het geweldig vinden om de laatste rit mee te mogen maken en nog een paar foto's te kunnen maken terwijl hij nog actief is, ik ben pas 17 jaar en ben pas anderhalf jaar actief met treinspotten en heb nog nooit met de Mat'64 gereisd. Het zou voor mij de eerste, maar helaas ook de laatste keer zijn, mocht ik mee kunnen. En mocht ik toch niet de gelukkige zijn, dan ga ik zondag alsnog naar Arnhem om daar nog zoveel mogelijk foto's te maken als maar kan en om hem uit te zwaaien op zijn definitieve laatste rit.”
Emma: trouwen na samenreizen in de Apekop
“Mijn man en ik hebben elkaar in 1977 leren kennen doordat we allebei dagelijks met een mat 64 naar Zwijndrecht reisden. Dat heeft niet alleen geresulteerd in een bijna 38- jarig huwelijk, maar ook in vier geweldige kinderen en twee fantastische kleindochters....die er vast allemaal niet geweest waren zonder die treinritten!”